Τα Αρχέτυπα ως Πλανήτες

Από την αρχαιότητα, ο Πλάτωνας μέσα από την περίφημη «θεωρία των ιδεών», χρησιμοποιούσε τον όρο «αρχέτυπο» προκειμένου να χαρακτηρίσει το αρχικό ή το ιδανικό πρότυπο ή και ιδέα, που ενδέχεται να αναπαραχθεί σε μια σειρά προσώπων ή πραγμάτων, ως επαναλαμβανόμενο θέμα ή αναφορά στην έκφραση αλλά και στην σκέψη μας.

Μετά από τον Πλάτωνα, ακολούθησαν και άλλοι φιλόσοφοι και ψυχολόγοι που ερεύνησαν την έννοια των αρχετύπων φτάνοντας στον Carl Jung που εισήγαγε τον όρο στην επιστημονική κοινότητα. Ο Ηράκλειτος θεωρούσε την ψυχή ως την πρώτη «αρχέτυπη αρχή». Ο Πυθαγόρας υπεστήριζε ότι ο αριθμός είναι το «αρχέτυπο στοιχείο» του κόσμου ενώ στα Ερμητικά κείμενα ο Θεός είναι το «αρχέτυπο φως». Για τον Φίλωνα η εικόνα του Θεού που υπάρχει μέσα στον άνθρωπο είναι η «αρχέτυπη σφραγίδα». 

Στην Αστρολογία – ως αρχαία γλώσσα με την οποία επικοινωνούμε και εκφράζουμε μορφές, ύλη, ιδέες, σκέψεις και δράσεις -  οι πλανήτες είναι τα αρχέτυπα που ως ανεξάρτητες οντότητες αποτελούν το δομικό στοιχείο του συλλογικού ασυνειδήτου, έχουν ποιότητες και είναι ο άξονας γύρω από τον οποίο η ανθρώπινη ψυχή περιστρέφεται, πραγματοποιώντας τις αναρίθμητες παραλλαγές της. Τα αρχέτυπα των πλανητών εκφράστηκαν αρχικά μέσα από την Ελληνική Μυθολογία και έτσι οι ερμηνεία των επιρροών από κάθε πλανήτη πηγάζει από τα βάθη της αρχαιότερης μελέτης του Κόσμου.  

Κάθε άνθρωπος ασχολείται με τον κόσμο μεν με έναν δικό του τρόπο, συχνά «περίεργο» για τους υπόλοιπους, ωστόσο το «οικείο» μονοπάτι, ο εσωτερικός προγραμματισμός αλλά και κώδικας κατανόησης εμπεριέχει όλα τα αρχέτυπα ως κυτταρική ανάγκη για αναφορά και σύνδεση. Έτσι, η ερμηνεία που θέλουμε να δίνουμε σε διελεύσεις, όψεις και φαινόμενα (π.χ. Εκλείψεις, Πολυαστρία) θέλουν πολύ προσοχή αλλά και διευρυμένη σκέψη.

Στον αντίποδα των παραπάνω, και πριν γίνει αναφορά στα αρχέτυπα όλων των πλανητών, οι ποιότητες των πλανητών φαίνεται ίσως από κάποιους να μην έχουν άμεση σχέση με τον αρχέτυπο που εκφράζει ο αντίστοιχος μυθικός Ελληνικός Θεός.  Για παράδειγμα τίποτα στο μυθολογικό Ουρανό δεν υποδηλώνει άμεσα ευφυΐα, εξέγερση, ή έντονη επιθυμία για αλλαγή. Ο ρόλος του Ουρανού στον μύθο δεν είναι αυτός που προκαλεί αλλαγή και εξέγερση αλλά αντιθέτως αντιστέκεται και στην αλλαγή και στην εξέγερση. Ο μυθολογικός Ουρανός αντιμετωπίζει την επανάσταση των παιδιών του και ανατρέπεται.

Τα αρχέτυπα όμως δεν λειτουργούν ούτε μεταφέρονται με αυτόν τον τρόπο. Ο γραμμικός τρόπος του ανθρώπινου νου αδυνατεί συχνά να κατανοήσει πως στο μέσο κάθε πολικότητας το νόημα είναι και πάλι το ίδιο. Ο μυθικός Ουρανός, μιας και συγκεντρώνει τη μεγαλύτερη δυσκολία στην ερμηνεία του, μπορεί να αντιμετώπισε την επανάσταση των παιδιών του και την ανάγκη αυτών για ελευθερία, εμπεριέχει ως αρχέτυπο όλη αυτήν την ενέργεια (ανεξάρτητα από την πολικότητά της). Άλλωστε και στην ανάλυση των προσωπικών μας χαρτών, η θέση του Ουρανού δεν υποδηλώνει τον τομέα που θα εφαρμόσουμε εμείς αυτές τις ποιότητες, ενέργειες ή επιρροές προς άλλους αλλά τον τομέα που μπορεί να λάβουμε από άλλους όλα τα παραπάνω.  

Όπως εν κατακλείδι δομήθηκε από τον Πλάτωνα στη θεωρία των μορφών, η ουσία ενός πράγματος ή μιας έννοιας είναι η υποκείμενη μορφή ή ιδέα του και η αληθινή γνώση αποκτάται όταν η ψυχή φτάσει στην ανάμνηση των αρχέτυπων ιδεών! Έχουμε αρκετό δρόμο μπροστά μας αλλά πολύ διάθεση να τον ανακαλύψουμε! Αν βιώνουμε τη ζωή στο τώρα, αν η παρουσία μας είναι συνειδητή, τότε γινόμαστε καλοί παρατηρητές και κατανοούμε περισσότερο της "μορφές" της ζωής μας, τότε μπορούμε να "λάβουμε" πιο καθαρά τις πληροφορίες από την βαθιά κυτταρική μας μνήμη.