Η Εποχή του Υδροχόου

Οι αστρολογικές εποχές βασίζονται στην μετάπτωση των ισημεριών και στην ταλάντευση του άξονα της γης. Μετρώνται από την ταλάντευση αυτή του άξονα της γης καθώς ο Βόρειος Πόλος δείχνει και σηματοδοτεί κάθε εποχή ή αστερισμό διαδοχικά. Κάθε 2.150 χρόνια περίπου έχουμε μια νέα Αστρολογική Εποχή.

Η πολυαναμενόμενη Εποχή του Υδροχόου ξεκινά με το σημείο της ισημερίας του Μαρτίου και δεν υπάρχει σταθερή συναίνεση μεταξύ των αστρολόγων για το πότε θα ξεκινήσει η Εποχή του Υδροχόου (ή αν έχει ήδη ξεκινήσει!).

Οι περισσότεροι ισχυρίζονται ότι η Εποχή του Υδροχόου έφτασε τον 20ο αιώνα, ενώ άλλοι ισχυρίζονται ότι θα φτάσει τον 24ο αιώνα.

Ένα πράγμα που γνωρίζουμε, ωστόσο, είναι ότι χρειάζονται περίπου 200-300 χρόνια για τη σταδιακή μετάβαση από τη μια εποχή στην άλλη. Και αυτή τη στιγμή ζούμε αυτή τη μετάβαση από την Εποχή των Ιχθύων στην Εποχή του Υδροχόου.

Μπορούμε ήδη να παρακολουθήσουμε τις επιρροές του Υδροχόου. Οι τεχνολογικές εξελίξεις, η επιστήμη και το διαδίκτυο είναι τα σήματα κατατεθέντα του Aquarius – και είναι όλα ήδη εδώ.

Ο απώτερος στόχος όμως της Εποχής του Υδροχόου είναι η ατομική ελευθερία και η ανεξαρτησία.

Ας προσπαθήσουμε όμως να βρούμε περισσότερες απαντήσεις κοιτάζοντας τις προηγούμενες Εποχές. Πριν από την εποχή των Ιχθύων, είχαμε την εποχή του Κριού, και πριν από αυτήν την Εποχή του Ταύρου, την Εποχή των Διδύμων, και ούτω καθεξής. Έχουμε μόνο ιστορικά αρχεία που χρονολογούνται από την Εποχή του Λέοντα:

Εποχή του Λέοντα (10.800 π.Χ. έως 8.600 π.Χ.)

Η Εποχή του Λέοντα θεωρήθηκε ότι ήταν η «Μεγάλη Χρυσή Εποχή». Τότε τελείωσε η Εποχή των Παγετώνων και το κλίμα άρχισε να ζεσταίνεται. «Ζέστη» = Ήλιος (Λέων).

Οι πολιτισμοί του κόσμου κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου λάτρευαν τον Ήλιο, τον κυβερνήτη του Λέοντα. Οι ηλιακοί θεοί και θεότητες είχαν τον υψηλότερο σεβασμό κατά τη διάρκεια αυτής της Εποχής. Η λατρεία της γάτας (ιδιαίτερα τα λιοντάρια) έγινε επίσης διαδεδομένη.

Εποχή του Καρκίνου (8600 π.Χ. έως 6500 π.Χ.)

Η εποχή του Καρκίνου ήταν η εποχή της λατρείας της «Μεγάλης Μητέρας» και της θεάς. Ειδώλια της Μητέρας Θεάς αυτής της περιόδου βρίσκονται σε όλο τον κόσμο. Τότε ήταν που η μητριαρχική κουλτούρα ήταν στο αποκορύφωμά της.

Οι άνθρωποι ξεκίνησαν τη γεωργία και την καλλιέργεια, κάτι που τους επέτρεψε να χτίσουν σπίτια, να «εξημερώσουν» ζώα και να εγκατασταθούν σε μέρη (το σπίτι και η οικογένεια είναι σύμβολα του Καρκίνου).

Ο Καρκίνος είναι ένα ζώδιο του νερού και αυτή η εποχή ήρθε από τις Μεγάλες Πλημμύρες, όπως απεικονίζεται από πολλούς μύθους και ιστορίες, όπως η Κιβωτός του Νώε ή το Έπος του Γκιλγκαμές.

Εποχή των Διδύμων (6500 π.Χ. έως 4000 π.Χ.)

Κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής, οι άνθρωποι άρχισαν να αναπτύσσουν τη διάνοιά τους, καθώς και τις γλώσσες και τη γραπτή επικοινωνία.

Η Εποχή των Διδύμων είναι επίσης η χρονική περίοδος όπου οι άνθρωποι άρχισαν να μετακινούνται και να εμπορεύονται χειροτεχνίες και ιδέες μεταξύ φυλών και διαφορετικών πολιτισμών.

Η εμφάνιση μύθων και ιστοριών για τα «Δίδυμα» (Αδάμ και Εύα, Κάιν και Άβελ, ή Ένκι και Ενλίλ από τους Σουμέριους). Ο Κήπος της Εδέμ είναι ένας μύθος της Εποχής των Διδύμων. Μόλις ο Αδάμ και η Εύα γεύτηκαν τον καρπό από το «δέντρο της γνώσης», «συνειδητοποίησαν» ότι ήταν γυμνοί και στη συνέχεια εκδιώχθηκαν από την Εδέμ.

Το μήνυμα της ιστορίας είναι ότι με μεγαλύτερη επίγνωση (διάνοια/Δίδυμοι) έρχεται η βούληση και η επιλογή. Πριν από την Εποχή των Διδύμων – κατά την εποχή του Καρκίνου – η ανθρώπινη συνείδηση ήταν φυλετική, όχι ατομικιστική.

Μόνο με την Εποχή των Διδύμων οι άνθρωποι άρχισαν να αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα μέσω της δυαδικότητας – π.χ. ο διαχωρισμός υποκειμένου και αντικειμένου/Δίδυμοι. τότε γεννήθηκε η ατομική συνείδηση.

Εποχή του Ταύρου (4000 π.Χ. έως 2000 π.Χ.)

Η εποχή του Ταύρου καθορίζει την εμφάνιση του «χρήματος», των νομισμάτων, της ανταλλαγής με ύλη. Η ύλη και ο πλούτος έγιναν οι βασικοί μοχλοί ανάπτυξης κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής. Οι άνθρωποι βελτίωσαν τη γεωργία που οδήγησε στην ανάπτυξη των πόλεων και στην οικιστική ζωή.

Εποχή του Κριού (2000 π.Χ. έως 0 μ.Χ.)

Η γενική ειρήνη που παρατηρήθηκε στην Εποχή του Ταύρου τελικά έφτασε στο τέλος της – η Εποχή του Κριού είναι όταν εμφανίστηκε η Εποχή του Σιδήρου με τα όπλα, τον πόλεμο και τους μεγάλους στρατιωτικούς πολιτισμούς.

Η μυθολογία έγινε ηρωοκεντρική - απεικονίζοντας τον ήρωα-πολεμιστή να κερδίζει τη δόξα.

Η ιστορία από αυτή την εποχή μας άφησε τους μύθους των ηρώων και των πολεμιστών: Μωυσής, Ηρακλής, Σπάρτακος, Μέγας Αλέξανδρος. Οι αρσενικοί θεοί αμφισβήτησαν τις καθιερωμένες θηλυκές θεές και η μητριαρχία αντικαταστάθηκε από την πατριαρχία.

Η Εποχή του Κριού είναι επίσης όταν γεννήθηκαν οι μονοθεϊστικές θρησκείες (μία συνείδηση εναντίον πολλαπλών θεών).

Η διαδικασία της εξατομίκευσης – η οποία τελικά κορυφώνεται με τον «θάνατο του Εγώ» – ήταν προϋπόθεση για την εύρεση της «Γης της Επαγγελίας» – μια μεταφορά για την υπέρβαση της Εποχής των Ιχθύων. Η διαδικασία εξατομίκευσης της Εποχής του Κριού ήταν απαραίτητη. Έτσι αναπτύξαμε εμείς οι άνθρωποι το θάρρος της μοίρας μας. Ωστόσο, όταν η ενέργεια «Κριός/Εγώ» ενσωματώθηκε πλήρως στη συνείδησή μας, ήρθε η ώρα για κάτι διαφορετικό… ήρθε η ώρα για την εποχή των Ιχθύων.

Το αρνί του Θεού που θυσιάστηκε κατά τη γέννηση του Ιησού ήταν ένα συμβολικό τέλος της Εποχής του Κριού και η αυγή της Νέας Εποχής των Ιχθύων.

 

Η εποχή των Ιχθύων εκτείνεται από το τέλος της εποχής του Κριού ως τον αιώνα που διανύουμε.

Καθώς εμφανίστηκε η Εποχή των Ιχθύων, η ανθρωπότητα κατανόησε ότι η ανάπτυξη του Εγώ (από την Εποχή του Κριού) δεν ήταν αρκετή και ότι το Εγώ πρέπει να διοχετεύεται μέσα από κάτι μεγαλύτερο.

Η Εποχή αυτή εισήγαγε τις έννοιες της παράδοσης, της συμπόνιας, της καλοσύνης, της φιλανθρωπίας, της ενσυναίσθησης και της θυσίας. Το ιδανικό πολεμιστή-ήρωα της εποχής του Κριού εξελίχθηκε στο υπερβατικό ιδανικό του Αγίου. Η Εποχή των Ιχθύων ήταν η εποχή των μεγάλων παγκόσμιων θρησκειών: του Ιουδαϊσμού, του Χριστιανισμού, του Ισλάμ, του Ινδουισμού και του Βουδισμού.

Όπως με κάθε αστρολογική εποχή, ο συμβολισμός των ζώων είναι εντυπωσιακά κυριολεκτικός. Το σύμβολο των χριστιανών είναι το ψάρι.

Στην καρδιά των διδασκαλιών του Ιησού (και άλλων θρησκευτικών ηγετών) ήταν η ιδέα ότι πρέπει να αγαπάμε ο ένας τον άλλον επειδή είμαστε όλοι «ένα» και επειδή το να μισείς κάποιον σήμαινε να μισείς τον εαυτό σου. Ο Ιησούς ξεκίνησε την εποχή των Ιχθύων με τη θυσία του. Ήταν μέσω της θυσίας που οι «αμαρτίες» μας ξεπλύθηκαν. Ο Ιχθύς συνδέεται πράγματι με τα σύμβολα των «αμαρτιών» ή των «καρμικών αποστολών», αλλά και με την ευκαιρία να απελευθερωθεί και να λυτρωθεί από αυτά μέσω της θυσίας και της παράδοσης.

Το σύμβολο των «Ιχθύων» είναι δύο ψάρια που κολυμπούν προς διαφορετικές κατευθύνσεις, αλλά είναι δεμένα μεταξύ τους με έναν ομφάλιο λώρο. Αυτή η εικόνα είναι ένα σύμβολο για το «εγώ» και την «ψυχή» που έχουν διαφορετικούς στόχους, αλλά αποτελούν μέρος του ίδιου συνόλου.

Ο ανώτερος σκοπός της Εποχής των Ιχθύων είναι να κατανοήσουμε ότι ο χωρισμός είναι απλώς μια ψευδαίσθηση και ότι μπορούμε να γίνουμε «πάλι ολόκληροι» όταν συμφιλιώσουμε το Εγώ και την Ψυχή, ή τα μέρη YIN και YANG της ψυχής μας. Αυτή η διαδικασία συμφιλίωσης δεν είναι εύκολη, αλλά μόνο όταν βρούμε την εσωτερική μας ενότητα, θα μπορέσουμε να μπούμε στην Εποχή του Υδροχόου με επίγνωση.

Εποχή του Υδροχόου ( περίπου από το 2100 μ.Χ. έως 4200 μ.Χ.)

Όσο το Εγώ είναι χωριστό από την Ψυχή, δεν θα έχουμε ελευθερία και πρόοδο (ανώτερη εκδήλωση του Υδροχόου), αλλά αντίθετα θα έχουμε διχασμό και θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε να χρησιμοποιούμε μηχανές (όπλα, ρομπότ ή το διαδίκτυο) για να δικαιολογήσουμε μια πλευρά της ιστορίας – είτε εξυπηρετεί μόνο «το εγώ» είτε μόνο «την ψυχή».

Ωστόσο, αργά ή γρήγορα, στο τέλος αυτής της «κοσμικής μάχης», όταν θα συμφιλιώσουμε το YIN και το YANG, και τελικά θα βρούμε μια «νέα Αναγέννηση» – ή τον θρίαμβο των υψηλότερων αξιών του Υδροχόου: ανθρωπισμό, γνώση , λόγος, καινοτομία και άνθρωποι που εργάζονται για έναν μεγαλύτερο στόχο.

Καθώς μεταβαίνουμε από την Εποχή των Ιχθύων στην Εποχή του Υδροχόου, θα μάθουμε ότι κάθε άτομο είναι σημαντικό – όχι ως μια άμορφη μάζα που είναι εύκολο να ελίσσεται (Εποχή των Ιχθύων).

Ο καθένας από εμάς γεννιέται για κάποιο λόγο και όλοι μπορούμε να φέρουμε τη δική μας συμβολή στην ανάπτυξη της κοινωνίας. Ο καθένας από εμάς μπορεί να κάνει τον κόσμο καλύτερο.

Ο Υδροχόος είναι το αντίθετο ζώδιο από τον Λέοντα. Ο Λέων είναι αυτό που μας κάνει μοναδικούς. Ο Λέων είναι ο δημιουργός, ο ηγέτης. Ο Υδροχόος μεταφέρει τις μοναδικές ιδιότητες του Λέοντα στο «επόμενο επίπεδο» βάζοντάς τες σε ένα υψηλότερο πλαίσιο.

Το «Εγώ» χρησιμοποιείται στη χρήση του «Εμείς» – έτσι ώστε να μπορούμε να δημιουργήσουμε κάτι πολύ μεγαλύτερο από το άθροισμα των ατομικών προσπαθειών. Αλλά φυσικά, για να φτάσουμε στο «Εμείς», πρέπει να αναγνωρίσουμε τις μοναδικές ιδιότητες κάθε ατόμου.

Έχουμε, βέβαια, αρχίσει να βλέπουμε την επιρροή της Εποχής του Υδροχόου ήδη από τα τέλη του 18ου αιώνα, με την ανακάλυψη του Ουρανού (σύγχρονος κυβερνήτης του Υδροχόου) που συνέπεσε επίσης με την ανακάλυψη του ηλεκτρισμού.

Αυτές οι επιρροές του Υδροχόου έχουν από τότε ενταθεί, ειδικά τα τελευταία 50 χρόνια.

Κατά τη διάρκεια αυτής της νέας Εποχής, μπορούμε να περιμένουμε την ανακάλυψη νέων τύπων ενεργειών. Άλλες πιθανές εξελίξεις είναι η τεχνητή νοημοσύνη, τα διαστημικά ταξίδια και οι συνδέσεις με άλλες μορφές ζωής.

Ο Υδροχόος είναι δημοκρατικό ζώδιο. οι τύποι συστημάτων από πάνω προς τα κάτω που κυριάρχησαν στην κοινωνία μας τις τελευταίες χιλιετίες απλώς θα πάψουν να λειτουργούν.

Η Εποχή του Υδροχόου θα έρθει με ένα εντελώς διαφορετικό «λειτουργικό σύστημα» – κάτι που δεν έχουμε δει ακόμα… τουλάχιστον τα τελευταία 26.000 χρόνια.

Το επόμενο κεφάλαιο της ανθρωπότητας γράφεται αυτή τη στιγμή, ακριβώς μπροστά στα μάτια μας!